Op een dag was het zo ver: tegen het einde van mijn opleiding begon ik aan het eindwerkstuk. Een volledig coachtraject, van a tot z uitgevoerd zonder begeleiding. Hartstikke spannend vond ik het, en tegelijkertijd had ik er enorm veel zin in. Mijn coachee had een coachvraag bedacht die op het eerste gezicht nog best overzichtelijk was. Maar al tijdens het eerste gesprek doken we de diepte in en bleek er heel wat achter die vraag te zitten. Als een ui pelden we laag voor laag af, inclusief tranen van het huilen én het lachen. Lang verhaal kort: het was een heel bijzonder traject. Het eindresultaat was er een waar zij geweldig blij mee was. En ik trouwens ook.

Tijdens het evaluatiegesprek zei ze dat ze me graag iets wilde geven omdat ze zo ontzettend dankbaar was voor de gesprekken. Of ik ooit van ‘kintsugi’ had gehoord, een Japanse kunstvorm? Nee, dat had ik niet. (En heel eerlijk gezegd vond ik wát ik kende van Japanse kunst ook niet zo geweldig, maar dat zei ik op dat moment maar even niet.) Ze vertelde dat dat een heel oude techniek uit de 15^e eeuw is om kapotte keramische voorwerpen te maken. Een schaal of beker of zo wordt weer gerepareerd met een soort goudlijm, die goed zichtbaar is.

De imperfectie wordt daarmee benadrukt en juist daardoor is iets dat eerst kapot was, nóg mooier dan voorheen. Ze gaf mij een kintsugi glas. “Want,” zei ze, “ik was dat kapotte glas, en ik wil heel graag dat je weet dat jij de goudlijm bent.” Daar was ik even stil van. Zó mooi.               

En toen vielen er allerlei puzzelstukjes op z’n plaats. Ik kan het niet anders uitleggen, dan dat ik exact op dat moment ineens wist en voelde dat ik mijn eigen praktijk ging beginnen. Precies op dat moment ben ik diep van binnen een coach geworden.

Ik ging wat informatie over kintsugi opzoeken. Het bleek een prachtige metafoor te zijn voor het coachvak! Een restaurateur die met de kintsugi techniek aan de slag gaat, plakt de scherven ook niet even met een super-tien-secondenlijm weer aan elkaar; het is een heel proces. Net als een coachtraject. Het kost tijd en geduld, liefde en aandacht. Iedere fase is belangrijk en heeft zijn plek in het genezingsproces. De scherven, de emotionele barst zijn het startpunt van een ontwikkeling, waarna een voorwerp, of een mens weer ‘heel’ wordt. Maar zonder de imperfecties en littekens te verbergen, want zij laten zien dat er een verhaal is! Dat er misschien obstakels of verdriet was, maar er ook overwinningen zijn, levenslessen zijn geleerd. Dat er werd en wordt gelééfd.

Daarom heb ik mijn praktijk “Goudlijm Coaching” genoemd en staat er een Kintsugi-kom in mijn logo. Het bevat de herinneringen van wat ooit was en wat doorstaan werd, het staat voor grensverleggende veerkracht en kwetsbare schoonheid. En een klein beetje voor de rol die ik daar soms in mag spelen.